آیات الهی

استاد اخلاق، مرحوم حاج شیخ محمود یاسری رحمه الله می‌فرمود:
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله
به جبرئیل فرمود: از #عجایبی که دیده ای برایم بازگو.
امین وحی گفت:
در زمان‌های گذشته، در حالی که بنا بود به یکی از انبیای خدا نازل
شوم، عابدی را در جزیره ای دیدم
که با کمال شوق به
 #عبادت حق مشغول بوده و از خدا می‌خواست مرگش در حال سجده بر حق فرا رسد!
عبادتش را نیکو یافتم، زمان بندگیش را چهارصد سال دیدم، دعایش را مستجاب مشاهده کردم، علاقه مند شدم وضع قیامتش را ببینم، برایم اعجاب آور بود!
روز قیامتش نشان می‌داد که اعمالش مورد قبول حق واقع شده است، به او خطاب می‌رسد:

#أُدْخُلْ_جَنَّتی_بِرَحْمَتی با رحمتم به بهشت من درآی »?
عرضه می‌دارد: ??

#أَدْخُلُ_جَنَّتَکَ_بِعَمَلی با عمل خود در بهشت تو در آیم »
من به بهشت می‌روم ولی با دلگرمی به عمل و عبادتم!
خطاب می‌رسد: ای قاضیان دادگاه! اکنون که پای معامله به میان آمده است، تمام نعمت‌های مادّی و معنویم را که به این عابد عنایت کردم با عبادتش بسنجید،
———- ——–?

چنانچه عبادت او گران تر آمد به بهشت رود و اگر نعمت‌های من گران تر شد به جهنم رود!!
از نعمت بینایی شروع کردند، این نعمت از نظر ارزش خدایی بر تمام عبادتش سنگین تر آمد، چون او را به سوی دوزخ بردند، عرضه داشت: خدایا! برنامه‌های دیگری نیز داشتم که محاسبه نشد، خطاب می‌رسد چیست؟ می‌گوید: امید بر کرم تو، حسن ظنّ بر عنایت تو و از همه بالاتر نیاز و فقر و ناچیزی خودم. خطاب می‌رسد او را از مسیر عذاب برگردانده و به خاطر امید و حسن ظنّش به بهشت ببرید، چون در مسیر بهشت قرار می‌گیرد عرضه می‌دارد:

#أَدْخُلُ_جَنَّتَکَ_بِرَحْمَتِکَ به خاطر رحمت تو داخل بهشت می‌شوم »
آری، بندگی‌های ما هر چند زیاد باشد، باز معلول لطف، توفیق و عنایت اوست و بندگی ما کجا و عظمت
 و بزرگی و جلال او کجا؟!

منبع(ڪتاب عرفان اسلامی ج۱۳)