آیات الهی

گاهی برخی چیزها را به شکل کاملا مستقیم می یابیم و می شناسیم. این نوع شناخت مربوط به آگاهی ما از درون خویش است. وقتی ناراحت می شویم ، ناراحتی خود را به شکل مستقیم می یابیم و نسبت به ناراحت بودن یا نبودن خویش نیز یقین کامل داریم و هیچ تردیدی در این موضوع به خود راه نمی دهیم. در این موارد می گویند ناراحتی با تمام وجودش در نزد عالم حاضر است. آگاهی ما از اصل وجود و صفات درونی خودمان مثل محبت ، ترس، گرسنگی و تشنگی از این دست است که چون بدون واسطه اند قابل تردید نمی باشند پس ارزش معرفت شناسی زیادی دارند.
این نوع علم را #علم_حضوری می نامند.

وقتی چیزی را می بینیم ، میدانیم که خود آن چیز در نزد ما حاضر نیست بلکه نور پس از برخورد با آن چیز به چشم ما می خورد و از مسیر سلسله اعصاب ، مطالبی به مغز و از آنجا به روح منتقل می شود و بر اساس اطلاعات داده شده ما آن چیز را می شناسیم و البته گاهی احتمال می دهیم در مسیر انتقال نور از شیء تا مغز و مرحله شناخت ما تغییراتی در آن اتفاق افتاده باشد که آن تغییرات ما را به خطا دچار نماید و مثلا بیابان خشک را به اشتباه دریا دیده و فریب سراب را بخوریم
این نوع علم را #علم_حصولی می نامند.

امام صادق علیه السلام:

?هیچ گاه
پیامبر خدا صلے الله علیہ و آلہ و سلم
درباره چیزى که گذشته بود،
نمى فرمود: کاش غیر این بود.

?الکافی ج 2 ص 63 

?? براى رسیدن به موفقیتهاى
چشمگیر
باید از ای کاش ها دست بردارید!

??ای کاش شانس فلانى را داشتم

??ای کاش شرایط بهتر بود

?ای کاش جوان تر بودم

??ای کاش دیگران اعصابم را خُورد نکنند

?ای کاش خانواده ام مرا درک مى کردند

??ای کاش با من موافق بودند

?ای کاش جاى فلانى بودم

??ای کاش دیگران مى گذاشتند

?ای کاش پارتى داشتم

??ای کاش دیگران به حرف من گوش مى دادند

?ای کاش در گذشته این اتفاق نیفتاده بود

??ای کاش فلان کشور یا فلان شهر بودم

ای کاش ها رو از زندگیتون حذف کنید
و با توکل به خداوند متعال، تلاش کنید به بهترین موفقیت ها برسید…

#قــرآن_ڪریم
و من یتوکل علی اللّهِ فهُو حسبُهُ

و هر کس بر خداوند توکل کند کفایت امرش را می کند
الطلاق.۳.
•┈┈••••✾•???•✾•••┈┈

استاد اخلاق، مرحوم حاج شیخ محمود یاسری رحمه الله می‌فرمود:
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله
به جبرئیل فرمود: از #عجایبی که دیده ای برایم بازگو.
امین وحی گفت:
در زمان‌های گذشته، در حالی که بنا بود به یکی از انبیای خدا نازل
شوم، عابدی را در جزیره ای دیدم
که با کمال شوق به
 #عبادت حق مشغول بوده و از خدا می‌خواست مرگش در حال سجده بر حق فرا رسد!
عبادتش را نیکو یافتم، زمان بندگیش را چهارصد سال دیدم، دعایش را مستجاب مشاهده کردم، علاقه مند شدم وضع قیامتش را ببینم، برایم اعجاب آور بود!
روز قیامتش نشان می‌داد که اعمالش مورد قبول حق واقع شده است، به او خطاب می‌رسد:

#أُدْخُلْ_جَنَّتی_بِرَحْمَتی با رحمتم به بهشت من درآی »?
عرضه می‌دارد: ??

#أَدْخُلُ_جَنَّتَکَ_بِعَمَلی با عمل خود در بهشت تو در آیم »
من به بهشت می‌روم ولی با دلگرمی به عمل و عبادتم!
خطاب می‌رسد: ای قاضیان دادگاه! اکنون که پای معامله به میان آمده است، تمام نعمت‌های مادّی و معنویم را که به این عابد عنایت کردم با عبادتش بسنجید،
———- ——–?

چنانچه عبادت او گران تر آمد به بهشت رود و اگر نعمت‌های من گران تر شد به جهنم رود!!
از نعمت بینایی شروع کردند، این نعمت از نظر ارزش خدایی بر تمام عبادتش سنگین تر آمد، چون او را به سوی دوزخ بردند، عرضه داشت: خدایا! برنامه‌های دیگری نیز داشتم که محاسبه نشد، خطاب می‌رسد چیست؟ می‌گوید: امید بر کرم تو، حسن ظنّ بر عنایت تو و از همه بالاتر نیاز و فقر و ناچیزی خودم. خطاب می‌رسد او را از مسیر عذاب برگردانده و به خاطر امید و حسن ظنّش به بهشت ببرید، چون در مسیر بهشت قرار می‌گیرد عرضه می‌دارد:

#أَدْخُلُ_جَنَّتَکَ_بِرَحْمَتِکَ به خاطر رحمت تو داخل بهشت می‌شوم »
آری، بندگی‌های ما هر چند زیاد باشد، باز معلول لطف، توفیق و عنایت اوست و بندگی ما کجا و عظمت
 و بزرگی و جلال او کجا؟!

منبع(ڪتاب عرفان اسلامی ج۱۳)
 

رفتار انسانها بر دو پایه استوار است، #افکــــــارواطلاعاتـــــــــ و #اخلــــاق‌و‌روحیـــــاتـــــــ . فرض کنید دو نفر را با چشم بسته به عمق یک بیابان برده و آنجا رها می کنند. وقتی چشم باز می کنند و می خواهند حرکت کنند ، اولین سؤالی که در برابر آنهاست این است که راه نجات از کدام طرف است.
یکی می پندارد که باید به شرق برود تا نجات پیدا کند و دیگری راه غرب را راه نجات بر می شمارد. اختلاف مسیر هر یک از این دو ریشه در اختلاف شناخت آنها و تفاوت در اطلاعات و آگاهی ها دارد.
گاه انسانی را می بینیم که میداند کاری بد و مضر است، ولی باز هم به انجام آن می پردازد. مثلا می داند که سیگار بد است یا بخل و ترس و حسد بد است ولی طبق اعتقاد و علم خود عمل نمی کند.
یا اینکه تلاش هم می کند که طبق علم خود عمل کند ولی گاهی خستگی یا عصبانیت موجب خطای او می گردد.
ریشه این رفتارها #اخلــــاق‌ و کشش های روحی انسان است که گاهی ذهن و فکر را از تمرکز بر علم و اعتقادش غافل کرده و در حال غفلت، انسان به اشتباه چیز دیگری را سعادت و خیر خود می بیند و طبق آن رفتار می کند.
برای رسیدن به #سعادت حقیقی و اصلاح رفتارهایمان باید دنبال اصلاح #افکــــــــار و #روحیـــــــاتمان باشیم.

#دو_رکعت_تفکر

#هدف نهایی انسانها در زندگے چیست؟ همه انسانها در همه شرایط دنبال سعادتــــــــــــ و خوشبختے و لذت و خوشے هستند، اما تفاوتها در قضاوت انسانها درباره سعادت #حقیقے و #راه آن است.
شناختن سعادت و خوشی حقیقے که #معرفت خداوند و #انس با اوست و شناخت #راه آن بسیار مهم و ضرورے است.

❓اگر همه انسانها دنبال سعادت می گردند، پس چرا هر دسته از انسانها به دنبال چیزی می روند و راهی غیر از دیگری می پیمایند؟
⬅️ ادامه دارد….